29.9.10

,
0

Trouble every Day…. “I love you so much, I could eat you…”

Posted By : filmsok
Η ταινία εμπίπτει στην κλασσική πλέον κατηγορία (αντι-)προτάσεων μου,
Love-Hate. Η σκηνοθέτις Claire Denis δίνει περισσότερο έμφαση
στην αισθητική της ταινίας, παρά στο στόρι της, ακριβώς όπως
μου αρέσει κι εμένα, προσωπικά. Κι η συγκεκριμένη ταινία, μπορεί
να “δουλέψει” μόνο έτσι. Η σκηνοθεσία καταφέρνει να φτιάξει την σωστή
ποιητική διάθεση κι αν εγκλιματιστείς σε αυτούς τους τόνους, αποζημιώνεσαι.
Η ταινία γίνεται μάλιστα αρκετά υπνωτική & creepy, χάρη στην έλλειψη
πολλών διαλόγων καθώς και στην θεματική της.


Η ταινία δεν εξηγεί πολλά καθ’ολη την διάρκειά της, αλλά ασχολείται
κυρίως με 2 ζευγάρια. Τους νεόνυμφους Gallo-Vessey, που βρίσκονται
για ταξίδι του μέλιτος στο Παρίσι και τους Descas-Dalle. Βγάζουμε την Vessey
από την μέση και μένουμε με τους άλλους τρεις, οι οποίοι έχουν κάποια
εμπλοκή με πρωτοποριακά επιστημονικά πειράματα που αφορούν την
λίμπιντο. (και που όπως θα καταλάβετε δεν έχουν πάει και τόσο καλά!
-> Η Dalle έχει καταντήσει ένα αγρίμι που δεν μπορεί να κοντολάρει
την λίμπιντό της και αποκτάει καννιβαλιστικές/δολοφομικές τάσεις
όταν ερεθιστεί σεξουαλικώς. Ο Descas προσπαθεί να την κρατήσει
περιορισμένη και να βρει λύση. Ο Gallo αντί να κοιμάται με την γυναίκα του,
ψάχνει να βρει μανιωδώς τον Descas στο Παρίσι, για το όλο θέμα.
Η Vessey δεν ξέρει τίποτα απ’ όλα αυτά…


Η τανία απέκτησε έναν cult χαρακτήρα για 2 σκηνές-σοκ!
(Προσοχή στις λιποθυμίες κι όχι μόνο!)
Απλά σας αφήνω να τις ανακαλύψετε μόνοι/μόνες σας…


Υπενθυμίζω ότι η ταινία λειτουργεί περισσότερο ποιητικά.
Είναι δύσκολη η θέασή της, λόγω του τόνου της κυρίως.
Είναι πιο ασαφής στην πλοκή της (που προσδίδει όμως στο μυστήριό της)
και νομίζω πως μιλάει στην τελική για τον ίδιο τον πόνο της ύπαρξης,
με μία ιδιαίτερη κινηματογραφική γλώσσα, που κάθε σύγχρονος σινεφίλ
που σέβεται τον ευατό του, οφείλει να την δει, για να σχηματίσει έστω άποψη.


read more »
Ετικέτες
,
1

Ταινία ΣΟΚ στις ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ.. “Serbian Film”

Posted By : filmsok
Η ταινία “A Serbian Film” αφηγείται την ιστορία ενός πρώην πορνοστάρ, που υποπίπτει στο δέλεαρ να επανέλθει στην ενεργό δράση έναντι αδρής αμοιβής και περιέχει μια από τις πιο ακραίες σκηνές στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου: τον βιασμό ενός παιδιού. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της ταινίας, η συγκεκριμένη σκηνή είναι απολύτως δικαιολογημένη, καθώς “είναι η αναπαράσταση της δικής μας κακοποίησης από τη Σέρβικη κυβέρνηση”. Ο Srdan Spasojevic ισχυρίζεται πως “είναι μια αναφορά στη μονολιθική δύναμη των εξουσιαστών που μας υπνωτίζει και μας υποχρεώνει να κάνουμε κάτι πέρα από τη θέλησή μας”. Υποστηρίζει επίσης πως “πρέπει να νιώσεις τη βία για να καταλάβεις το μέγεθός της”.
[...]
Μια ταινία με τόσο δυνατή θεματολογία που εγείρει τα πλέον δυσθεώρητα θέματα ηθικής, δεν θα μπορούσε να λείπει από το πιο ενημερωμένο Φεστιβάλ της Αθήνας, πόσο μάλλον τη στιγμή που ανασύρει με την ύπαρξή της σημαντικά θέματα δεοντολογίας και λογοκρισίας. Η ταινία θα προβληθεί στο φεστιβάλ με τον ελληνικό τίτλο “Χασαπο-Σέρβικο”.
read more »
Ετικέτες
,
0

Όταν ο Pasolini έκανε το … Salo o le 120 Giornate di Sodoma

Posted By : filmsok
– Μεταφρασμένος Τίτλος:
Σαλο, 120 μερες στα Σοδομα
– Γνωστό και ως:
Salo, or the 120 Days of Sodom
· Κριτική (από μέλη του Cine.gr): Τρίτη 23 Αυγούστου 2005
«Ό,τι είναι ακραίο είναι καλό». Είναι η πρώτη κουβέντα που θα ακουστεί στην ταινία του Pasolini, ένα σχόλιο που μπορούμε να εκλάβουμε και ως αυτό-αναφορικό. Είναι επίσης και ο πρόχειρος λόγος για τον οποίο μια ευρεία ομάδα δήθεν σινεφίλ (πρόκειται απλώς για άτομα που καταπολεμούν την βαθιά πλήξη τους καταναλώνοντας ακραίες εικόνες) καταλήφθηκε από έναν άκριτο θαυμασμό, άξιο περιφρόνησης όσο και οι βαβούρες των αφορισμών από τους κάθε λογής αναλφάβητους της εικόνας. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται αυξημένη αίσθηση του χιούμορ: πώς αλλιώς να μην απελπιστεί κανείς που, 191 χρόνια μετά το θάνατο του μαρκήσιου de Sade, το ανθρώπινο είδος εξακολουθεί με πείσμα γαϊδουρινό να βλέπει το δέντρο/«νοσηρότητα» και να χάνει ολόκληρο δάσος/ σπουδή πάνω στη σχέση ενστίκτων-εξουσίας;
Ας απομακρύνουμε όμως το μαρκήσιο από το κύμα ηλιθιότητας που τον έπνιξε και στην εποχή του και ας τον θαυμάσουμε στο βάθρο της απόλυτης ελευθερίας, αυτής που κατέκτησε μέσα από ανελέητο κυνηγητό και αλλεπάλληλες φυλακίσεις –παραδοξολογία αντάξια του μεγαλείου του. Ο de Sade εξερεύνησε την ανθρώπινη δυναμική πέρα από το εφεύρημα της ηθικής. Οποιοσδήποτε διατεθειμένος να απαλλάξει την ύπαρξή του από τα βαρίδια θα πραγματοποιήσει μια συγκλονιστική διαδρομή από την «Ιουστίνη» στην «Ιουλιέτα» και από τη «Φιλοσοφία στο μπουντουάρ» στις «120 ημέρες των Σοδόμων».
Η κύρια παρέμβαση του αδικοχαμένου Pasolini στο σαδικό έργο έγκειται στη μετάθεση της δράσης –όσα θα δούμε εκτυλίσσονται κάπου στη Β. Ιταλία, που βρίσκεται υπό φασιστο-ναζιστική κατοχή. Με λίγα λόγια: μια παρέα ανώτατων αξιωματικών του καθεστώτος επιλέγουν με μεγάλη φροντίδα τις πόρνες, τους φρουρούς και τους ανθρώπους –ερωτικά αντικείμενα που θα τους συνοδέψουν σε μια απομακρυσμένη βίλα. Εν συνεχεία ανοίγουν και κλείνουν διαδοχικά ο γύρος της τρέλας, ο γύρος των κοπράνων και ο γύρος της τρέλας, τα ονόματα των οποίων είναι μάλλον ενδεικτικά του περιεχομένου.
Η κάμερα του Pasolini καταγράφει με την αινιγματική ψυχρότητα ενός αόρατου παρατηρητή και αρνείται να δραματοποιήσει τα τεκταινόμενα. Καμία χαρακτηρολογία, καμία προφανής σύγκρουση: ο θεατής γίνεται κι αυτός δεσμώτης σε ένα μαρτύριο που σταδιακά μοιάζει εξαρτησιογόνο. Η ειρωνεία πλανάται στον αέρα, μέσα από τη σύνδεση των διαλόγων και τα εγκεφαλικά ντεκόρ, εκμηδενίζοντας θύτες και θύματα. Ακόμα και η ύστατη δραματική χρήση της μουσικής στη σκηνή των βασανιστηρίων δεν είναι παρά ένα… ραδιοφωνικό τραγούδι, που θα αλλάξει με μια κίνηση σε κάτι ανώδυνο. Ωστόσο, ο Pasolini δε μετατρέπει απλώς σε εικόνες τη σαδική… ανήθικη ηθική. Προσθέτει δραστικά στην εξίσωση τον παράγοντα «εξουσία», για να ερευνήσει την αλληλεπίδραση της ανθρώπινης αβύσσου με τις αντικειμενικές συνθήκες και ρόλους (μήπως να θυμηθούμε και το Dogville ;) και να κρίνει τελικά το φασισμό ως μηχανισμό παραγωγής «σχιζοφρενών» -το φινάλε είναι καταλυτικό. Έναν φασισμό που ο Pasolini ποτέ δε θεώρησε ιστορικό απολίθωμα, συνεπώς και το Saló μόνο ως ετεροχρονισμένη κριτική δε μπορεί να προσπεραστεί.
Υ. Γ. Για όσους αρέσκονται σε συνδέσεις και συμπτώσεις, η διασκευή ενός σαδικού έργου από τον Ιταλό σκηνοθέτη έμελλε να πιστοποιήσει το παράλληλο των βίων τους. Εκτός νόμου στον έρωτα και ελεύθερος σκοπευτής στην πολιτική, μαύρο πρόβατο για τους ενταγμένους μαρξιστές και μονίμως στο στόχαστρο ακροδεξιών στοιχείων, ο Pasolini ίσως να υπέγραψε τη θανατική του καταδίκη με αυτό το άκρως πολιτικό χρονικό του σαδομαζοχισμού –η δολοφονία του πιθανότατα κουκουλώθηκε ως σεξουαλικό έγκλημα.
read more »
Ετικέτες
,
0

The Human Centipede… ή αλλιώς … “η ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα”

Posted By : filmsok
http://film-book.com/wp-content/uploads/2010/04/the-human-centipede-movie-poster-2.jpgΔύο πολύ όμορφες νεαρές αμερικανίδες ταξιδεύουν στην Ευρώπη. Ένα βράδι, ξεμένουν απόλάστιχο του αυτοκινήτου σε ένα δάσος στη Γερμανία. Ενώ ψάχνουν για βοήθεια βρίσκουν μια απομονωμένη βίλα. Την επόμενη μέρα τις βρίσκει παγιδευμένες στο τρομακτικό υπόγειο ενός εφιαλτικού νοσοκομείου μαζί με έναν Γιαπωνέζο. Ένα ηλικιωμένος Γερμανός βλέπει στον εαυτό του έναν συνταξιούχο χειρούργο ειδικευμένο στο διαχωρισμό Σιαμαίων. Ωστόσο οι τρεις “ασθενείς” του δεν πρόκειται να διαχωριστούν, αλλά να ενωθούν σε μια φρικιαστική λειτουργία. Σχεδιάζει να είναι ο πρώτος που θα συνδέσει ανθρώπους μέσω του γαστρικού συστήματος ώστε να πραγματοποιήσει την αρρωστημένη φαντασίωση μιας ζωής: την “ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα”…
read more »
Ετικέτες
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
 

Copyright © FilmSok. All rights reserved | powered by Blogger

Blogger template By Bloggertrics